تا که بودیم نبودیم کسی...

تا که بودیم نبودیم کسی............ کشت ما را غم بی همنفسی
تا که رفتیم همه یار شدند ...............خفته ایم و همه بیدار شدند
قدر آئینه بدانیم چو هست .................. نه در آن وقت که اقبال شکست....